I. NAD MAPĄ
1. Rys(a) nowoczesności
2. Znieczulony świat ponowoczesny
3. Mapowanie bólu
II. PRZESTRZEŃ NIEWYPOWIADALNEGO: METASTAZY BÓLU I PALIATYWNY ASPEKT LITERATURY, CZYLI O PIOTRUSIU LEO LIPSKIEGO
1. „Świat dygocze jak w malarii”
2. Powolne zwijanie się-w-sobie
3. Od symptomu do syntomu. W poszukiwaniu autentyczności
4. Metastazy bólu i pasożytniczość języka. Interioryzacja autentycznego doznania
5. Ku apokryficzności istnienia. Przewartościowanie autentyczności
III. TRAJEKTORIE CHOROBY I PERWERSYJNE PRAGNIENIE PRZYNALEŻNOŚCI. O POŻYTKACH Z GNIEWNYCH EKSPRESJI BÓLU W OPOWIADANIACH THOMASA BERNHARDA
1. Wystąpienie paroksyzmu i nieuchronny ruch trajektorii
2. Rys heterotopijny – wykluczenie a perwersyjna logika przynależności
3. Widok bólu: ciało–sarkos oraz przemoc i anestetyki
4. Chory mówiony dyskursem medycznym – teatralizacja choroby
5. Odzyskiwanie podmiotowości i logika konfrontacji
6. Sine ira et studio? Obecność bólu i ekspresje gniewu („Ten najbardziej niesamowity i najbardziej ludzki z afektów”)
IV. URBANIZACJA GOMBROWICZOWSKIEJ PROWINCJI: IMPAS I FENOMEN BÓLU
1. Dyskursywne konfrontacje
2. Eksces (nie)ludzkiego – rozpoznanie impasu
3. Eksces spojrzenia: historie bolesnych dystorsji
4. Przełamywanie impasu: identyfikacja dotkliwego oddziaływania bólu
V. (NIE)CHRONOLOGIE CHOROBY. PUNKTOWA OBECNOŚĆ OBRAZU – BÓLU W MIŁOŚCI MICHAELA HANEKEGO
1. Topografia choroby: przestrzeń i znaki
2. Uporczywa repetycja, wzbudzająca niepokój cisza
3. Niemożność współ-czucia/współ-odczuwania
4. Miłość/Cierpienie
5. Interwały choroby – punctum bólu
6. Temporis punctum w tkance obrazu–czasu
7. Obraz–ból a afekt
8. Ekspansywny potencjał bólu jako afektu w ramach medium kina
VI. WYTYCZANIE TOPOGRAFII DOLOROPOETYKI. REKONESANS
1. Status bólu
2. (Non)sens bólu
3. Ból a dyskursy dominacji
4. Obrazy bólu – ramowanie
5. Ból w polu afektywnym
6. Dwie impresje w kontekście poetyki narracji dolorycznej
7. Skądinąd (nie)dopowiedzenie
BIBLIOGRAFIA
INDEKS NAZWISK
SUMMARY