MEDIA I DZIENNIKARSTWO W XX WIEKU STUDIA I SZKICE

Od czasów, gdy w połowie XV wieku moguncki złotnik i drukarz Jan Gutenberg z powodzeniem
zastosował ruchomą czcionkę drukarską, minęło ponad pięćset lat. Przez ten czas
prasa przeszła długą i skomplikowaną drogę, ewoluując od modelu elitarnego po masowy
i przeistaczając się z narzędzia wpływu społeczno-politycznego władców i kościoła w instrument
demokratycznego, dwukierunkowego komunikowania się. Jak słusznie zauważają
Marek Jabłonowski i Tomasz Gackowski, wpływ na zmianę charakteru prasy miały nie tylko
istotne wydarzenia historyczne, wielkie procesy społeczne czy też przeobrażenia ustrojowo-
-polityczne, na które najczęściej zwracają uwagę historycy mediów, ale także wielka rewolucja
technologiczna, która nastąpiła w XX wieku i sprawiła, że prasa – z każdą kolejną dekadą
– przestawała być jedynym środkiem masowego przekazu, a panorama dostępnych i – co
najważniejsze – odgrywających aktywną rolę społeczną, polityczną i kulturową narzędzi
medialnych, ulegała systematycznemu poszerzaniu i stałej dywersy†kacji1. Wiek XX przyniósł
w świecie mediów zmiany na niespotykaną dotąd skalę. Stulecie dwóch globalnych
kon‡iktów zbrojnych, dwóch totalitaryzmów, ale i wielkich procesów demokratyzacji, globalizacji,
rewolucji obyczajowej, technologicznej i kulturowej przepełnione było wydarzeniami,
które w sposób równie przełomowy, jak ruchome czcionki Gutenberga, przeobraziły
oblicze mediów masowych.

Wersja do druku Wyślij link Cofnij