Władysław Strzemiński – ikoniczna i heroiczna postać polskiej awangardy, malarz i teoretyk sztuki, inicjator międzynarodowej kolekcji sztuki nowoczesnej, twórca Sali Neoplastycznej w łódzkim muzeum, artysta wbrew wszystkim przeciwnościom losu niezłomnie broniący swej sztuki i swych przekonań – niczego z tego, co wiemy o Władysławie Strzemińskim, nie znajdziemy w tej książce.
Znajdziemy syna polskiego oficera w służbie carskiej, ucznia moskiewskiego korpusu kadetów, wybijającego się adepta elitarnej Mikołajewskiej Szkoły Inżynierskiej w Petersburgu, od wybuchu wojny w 1914 roku czynnego w służbie frontowej, wysoko odznaczanego za odwagę w trwających ponad rok ciężkich walkach o twierdzę Osowiec, straszliwie poszkodowanego w wyniku niemieckiego ataku gazowego, leczonego w wojennych lazaretach, miesiącami grzęznącego w błotnistych okopach Puszczy Nalibockiej, doświadczonego wszystkimi koszmarami Wielkiej Wojny… Podane zostaną w wątpliwość powody kalectwa Strzemińskiego. Czy rzeczywiście stracił nogę, rękę i oko w wyniku przypadkowego wybuchu granatu w 1915 roku, skoro w 1917 wciąż był zdolny do służby wojskowej i miał wrócić na front?
Autorki, dokonując ogromnej i trudnej kwerendy w rosyjskich archiwach wojskowych, zdołały zrekonstruować „życie przed życiem” Władysława Strzemińskiego. Życie całkowicie nieznane lub zaledwie wspomniane w niewiarygodnych relacjach